KENDİMLE (HASBİHAL’İM) SÖYLEŞİM
Kendimle hasbihâlim
Şeklim “Ahsen-i Takvim”
Süzülmüş, seçilmişim
“İnsan-ı Kâmil” diye
Şereflendirilmişim.
Kendimle hasbihâlim
Düşünür aklederim
Okurum, naklederim
Yönelip yürüdüğüm
Yol “Sırat-ı Müstakîm”
Kendimle hasbihâlim
Yüce İslam’dır dinim
Muhammed Peygamberim
Kıblem “Kâbe-i Şerif”
Kutsal “Kur’an” rehberim.
Kendimle hasbihâlim
Aklım, hafızam, ilmim
Her zerrem, her eylemim
Bana her şey emanet
Ben kendimin değilim.
Kendimle hasbihâlim
Aslım bir avuç toprak
Bir damla sudan tenim
Kibir, gurur, bencillik
Ne haddime ki benim.
Kendimle hasbihâlim
Ölümlüyüm faniyim
Misafir hanedeyim
Ebedi vatanıma
Selâmetle gideyim.
Kendimle hasbihâlim
Açılsın basiretim
Nurlansın ruhum kalbim.
İman yoldaşım olsun
Kur’an da şefaatçim.
BEHCET TOPCU
