Gördüğüm rüya değil; gerçeğin tâ kendisi
Geçmişten ders alarak istikbâle yürürüm
Önümde ki rehberim; “Güllerin Efendisi!”
İmanla atılmışım bu toprakta çürürüm
Ne kadar yürek varsa derinden onlar sızlar
Ruhu ölen bilemez ne ahlaktan ne dinden
Bırak ne derse desin insan denen hırsızlar!
Gün gelince anlarlar çaldıkları kendinden
İsminden bahsetme ha, işe yaramaz olmuş
İsmin şu, bu olması havalarda kalıyor
Hakikat, şu hakikat çiçek misâli solmuş
Tohumu bâki olan bir kapıyı çalıyor
Ruhlar âleminden ki başlamış şu yolculuk
Önce cennet mekânı sonra şu fani dünya
Buralarda kalacak şu sağcılık solculuk
Yıkılıp gidecektir her başa âni dünya
İnsanlık mı diyelim, neresinde insanlık?
Sığamadık dünyaya yemekteyiz biz bizi
Kime kalmış şu dünya, nerelerde tüm hanlık?
Bilmem ne tarif eder şu berbat hâlimizi
CEYHÛNİ bırak yansın;“Ben yakarım” diyenler
Mahşerde görecekler hakikatin kendini!
Yerin dibine geçsin, kul hakkını yiyenler
Âlemlere rahmet O; takip et Efendini*
01.09.2024
CEYHÛNİ
(Mustafa AVCU)
----------------------------------------------------------------
*Sallallahü Aleyhi Vesellem
