Yüce Rabbimiz’ in, ‘Âlemlere rahmet olarak gönderdiği son elçisi Hz. Muhammd’e (SAV) gönderdiği vahyin ilk ayeti ‘Oku!’ olmuştu.
İlk ayeti ‘oku!’ olan yirmi üç yıllık vahiy süreci Ramazan ayında başladığı için Müslüman zihinlere ‘Kur’an ayı olarak yerleşmiştir Ramazan.
Ramazanda en sevdiğimiz saatler oruç tutulan evlerde iftar telaşının yaşandığı saatlerdir kuşkusuz. Başlangıçta hiç bitmeyecekmiş düşüncesine kapıldığımız koca bir gün bitmek üzeredir. Televizyon karşısında iftar programı yayımlayan bir kanalı izliyorsak güzel ülkemizde o mübarek anın doğudan batıya il il dakika dakika bize doğru yaklaşmakta oluşu bile yüzlerde bir sürur dalgası oluşmasına yeter; zira Müslüman’ın iki sevincinden biridir yaşanan.
Duruma göre iftara yakın bu vakitleri ya bahçede kendimce oyalanıp güneşin son ışıklarının dağlarda hâsıl ettiği renk değişimlerini izleyerek yahut bir kanalda yayımlanan iftar programını yarı uykulu yarı uyanık bir şekilde dinleyerek geçiririm.
Geçen gün böyle bir saatte bir kanalda yayımlanan iftar programını izliyorum. Programı hazırlayıp sunan arkadaş, misafir ettiği hocayla tatlı tatlı sohbet ediyor. Konu Ramazan ve Kur’an. Şimdi ismini ve unvanını unuttuğum o hocanın sohbet biterken söylediği bir söz doğrusu çok hoşuma gitmişti ve günün en önemli kazancıydı benim için: “Kur’an Rabbimizin kullarına gönderdiği mektuptur.”demişti bu hoş sohbet hoca.
Gerçekten de Yüce Rabbimizin kutlu elçileriyle kullarına gönderdiği mektuplardı ilahi kitaplar. Kur’an son mektuptu bu benzetmeye göre. Hoca, bu ayda gönderilmeye başlandığı için bu mektubu ciddiyetle okumaya çağırıyordu izleyenleri. Vakıa en çok da bu ayda okuyorduk mektubu. Sabah veya ikindi namazlarının ardından imamların okuduğu sayfaları, cüzleri satır satır takip ediyorduk. Okuyor veya okuyanları takip ediyorduk; lakin mektupta neden söz edildiğini, Rabbimizin ne dediğini bilmeden okuyor veya dinliyorduk.
Rabbimiz; her şeyimizi kendisine borçlu olduğumuz, bu nedenle sevgimizi saygımızı lisan–ı hal ile en güzel şekilde ifade etmemiz gereken, kendisine her an her türlü derdimizi veya isteğimizi samimiyetle bildirmemiz halinde çağrımıza cevap vereceğini söyleyen yüceler yücesi, merhametlilerin en merhametlisi, rızık verenlerin en hayırlısı, en sevgili olandı. Yüce kitabımız dediğimiz Kur’an, bizi en çok sevenin mektubuydu ve ne gariptir ki bu mektubu çok okuduğumuz halde ondan bir şey anlamıyorduk.
Ömer Tuğrul İnançer (Allah rahmet eylesin!)“Yârimin bana mektubu diye okuyacaksın Kur’an’ı…” demişti bir söyleşisinde. Haklı; lakin sevenle sevdiği arasında sıcacık bir iletişim köprüsü olması gereken mektup, bu işlevi yerine getiremiyorsa alıcılarda bir arıza vardır ve bu bir türlü giderilememektedir. Belki işimize gelmiyordur anlamak. Anlarmış gibi yaparak geçip gitmedi mi o güzelim yıllarımız? Bu nasıl aşk yahut buna aşk denebilir mi? Hangi âşık sevgilisinden gelen mektubu anlamaz?
Rabbimizin mektubunu bir anlasak! Her cümlesinde bizi ne çok sevdiğini döne dolaşa anlattığını görüp şaşıracağız. Örnek mi? O kadar çok ki... Bakara 152’de Kendisini sürekli hatırda tutmamızı ister:
“Şu halde beni anın ki ben de sizi anayım!”
Bakara 168’de evlatlarının ayağına bir diken bile batmaması için titizlenen müşfik bir baba gibidir mesajın tonu: “Ey insanlık! Yeryüzündeki helal ve temiz olan her şeyden yararlanın! Şeytanın izinden de gitmeyin! Çünkü o sizin apaçık düşmanınızdır.”
Bakara 186’da orucun farz kılındığı ayetlerin ardından mektubu bize ulaştıran sevgili peygamberimize kendisini sormamız halinde her an üzerimize titreyen biri olduğunu anlatmasını ister: “Eğer kullarım sana Benden soracak olurlarsa, iyi bilsinler ki Ben çok yakınım: Bana dua edenin çağrısına hemen karşılık veririm. Öyleyse Bana tam güvensinler ki hak yoluna yöneltilsinler.”
Mesela şu ayeti bir de sevgilin mesajı gibi düşünelim bir an için: “Hep birlikte Allah’ın ipine sımsıkı yapışın ve birbirinizden ayrılmayın! Ve Allah’ın üzerinizdeki nimetini hatırlayın: Hani siz birbirinize düşman iken kalplerinizin arasını uzlaştırdı da, O’nun lütfu sayesinde kardeşler oldunuz ve siz ateşten bir çukurun kenarındaydınız da, sizi oradan kurtardı! İşte bu şekilde Allah size mesajlarını açıklar ki doğruyu bulasınız.” Al–i İmran 103
Görüyoruz ki Rabbimizden gelen son mektup, en sevgilinin elçileri aracılığıyla kullarının hayatı sorumluluk bilinciyle anlamlı ve huzurlu yaşamaları için gönderdiği hayat kitabından hayata dair mesajlardı aslında. Mutluluğun altın anahtarları bu mesajları doğru anlayıp hayatlarımıza taşıyabilmemizdeydi. Mektubu doğru anlayıp hayatlarımıza taşımamız hususunda titizlenen bir hoca kadim bir yanlışımızı yüzümüze vurmuştu bir dersinde. Demişti ki: “Kur’an’ı ölülere okumak, bir trafik kazasında hayatını kaybeden insanlara trafik kurallarını hatırlatmaya benzer.”
Haklı değil mi? Rahmet ayı Ramazanda her ikindi veya her sabah emek emek okuyup indiğimiz hatimleri arife günü ne yapacağız? Tabi ki her zaman yaptığımızı…
“Kur’an’ı sevgiliden gelen bir mektup gibi okuyalım” diyenlere kulak vermekte sayısız kazançlarımızın olacağını düşünüyorum.(22 Haziran 2015
Bugün…
Bugün biz hatim yapıyoruz, Gazzeli kardeşlerimiz kendi yurtlarında ya başlarına yağdırılan bombalarla yahut açlık, susuzluk, hastalık ve kan kaybından ölüyor.
Biz iftar-sahur çeşit çeşit yiyecekler önümüzde; Filistinli, Türkistanlı kardeşlerimiz can derdinde. Bir yanlışlık var yapıp ettiklerimizde.
Rabbimizin ‘Hayat Kitabı’ olarak gönderdiği Kur’an’ı doğru okumazsak Rabbimizin “Oku kitabını!” hitabıyla son bir kez daha karşılaşacağız; lakin anlayacağız ki iş işten geçmiş olacak. Çünkü o gün önümüze konulan kitap, iyi- kötü tüm kazanımlarımızın kaydedildiği sicil belgesinden başka bir şey olmayacak.
“Oku kitabını! Bugün hesap görücü olarak o kâfi gelecektir!” İsra/14
Selamların en güzeliyle…
Hacı Halim Kartal/ 25 Mart (15 Ramazan) 2024
