Yirmi bir yıl önce, Ramazan ayında;bir iftar vakti vefat edip, Fâni Dünya’dan Ebedi Âleme uçup giden; garip ve oldukça da güzellikleri yaşayıp, sevdiklerine de güzellikleri yaşatıp giden babama rahmetler dileyerek...
Elbet bir gün gelecek, hasret son bulacak ve Rabbimin Cennetinde, huzurunda buluşacağız, duaları ve ümidi ile...
Yirmi yıl önceydi fani dünyaya
Bir iftar vaktinde “El-Veda!” dedin
Bir anda kalmıştım ortada yaya
Sen ki Azrail’e bakıp gülerdin
Bir anda değişti dünyamda her şey
Çok şey anlamını yitirdi birden
Öyle ağlamaklı yürüdüki ney!
Bir son parça sundu hafi zikirden
Yer sustu, gökyüzü ağlamaklıydı
Toprakla buluştu rahmet bir anda
Bir anda göklerden bir yıldız kaydı
Deprenişler oldu fani cihanda
Yağmur,damla- damla yürürken yere
Ben de yürümüştüm bir başka ile
Çağladı, coşkunca taştı gür dere
Zaman o an durdu, çaba nâfile
Bilirdim, beklerdim belli o ânı
Lâkin bir başkaymış ölüm gelince
Sen ki yapmış idin gülce duanı
Bana ders olmuştu inceden ince
CEYHÛNİ duaya verdi dilini
Yapacak başka i, kalmadı o an
Uzattım tutmaya cansız elini
Sardı vücudumu büyük heyecan
15.03.2024
CEYHÛNİ
