Değerli okurlarım size bugün yukarıda gördüğünüz torunuma ait babasının çektiği fotoğraf da bahsetmek istiyorum. Bu fotoğrafa bakınca insanın içini bir sıcaklık kaplıyor şüphesiz bende görünce bu sıcak duygularımı siz değerli okuyucularım ile paylaşmak istedim. Sevginin sınır ve tarifi olmamasını ve tüm canlılara özgü bir davranış olduğunun adeta dünyaya ilanı gibi bir şey bu fotoğrafın verdiği mesaj
.png)
Fotoğraftaki tablo inanın insanoğlunun geçirdiği evreler sonucu değişime uğramadan önceki saf, temiz ve masum halinini göstergesi. Peki bu denli yüreği sevgi ile dolu biz insanoğlu nasıl oluyor da daha sonraları tabiri caiz ise canavara dönüşebiliyoruz. Resimde masum bir çocuğumuzun ( torunumun ) köpekleri ile uyuması görüntüsünü ne kadar masumane ve ne kadar duygu yüklü değil mi ? O köpeklerin de insan sevgisine karşılık vermesi ise apayrı bir olay. Her gittiğimde oraya köpeklerin sevgi gösterisini üzerimize atlayarak çılgınca koşarak göstermeleri dakikalarca buna devam etmeleri acayip bir bir duygu.
Fotoğrafı iyi okumak lazım, hayvanlar sevgi selimizin karşısında duramadıkları aynı muhabbet ve aşkla nasıl karşılık verdiklerinin de bu açık bir göstergesi. Ayrıca nasıl bir iletişim kurulmuş ki aralarında üçü de mutlu ve huzurlu bir şekilde birbirlerine sokularak uyumuşlar. Uyku hemde ne uyku masumiyetin sevginin bu denli içten görüntüsüne ben daha henüz rastlamadım desem de abartmış olmam diye düşünüyorum.
Bu sevgiyi neden yaşatmaktan başarılı olamıyoruz. İlerleyen yaşlarda ve zamanlarda bu sevgimiz sönüyor. Bu görüntüyü sonradan belki fiziki veremez isek de iç dünyamızda bari yaşatmaya bunu öldürmemeye gayret etmeliyiz. Öncelikle içimizde hayvan sevgisi, doğa ve tabiat sevgisini öldürerek başlıyoruz sonradan tek tek tüm güzellikleri yok edip sırası geldiğinde de gözümüzü kırpmadan yaptıklarımıza kendimiz bile şaşıyoruz.
Sevgi ile başlayan hayatımız ne yazık ki sevgisiz sürüyor sonunda da sevgisiz son buluyor. Bunun sorumlusu yine kendimizden başkası elbette değil. Bunun böyle olmaması gerekir. İnsanoğlu olarak yukarıdaki fotoğraftaki masumiyet ve saflığımızı asla kaybetmeden yaşamanın yaşatmanın yolunu bulmak zorundayız. İnanın bu hiç de öyle sanıldığı gibi zor falan da değil.
Yeter ki bu doğuştan hepimizde var olan bu iradeyi öldürmeyip yaşatalım, yaşatmasına bilelim. İşte o zaman yaşanabilir bir dünya hepimizi bekliyor olacaktır.
