Bu sabah okuduğun birçok yazı içinden Haşmet Babaoğlu?nun ?Pazar notları: Değerini bil!? başlıklı yazısından şu cümlelere takılıp kaldım:
?Zihnimizde çınlayıp duran ses, diyor ki; "Tadını çıkar!"; "Keyfine bak!" Zaten günümüzün en gözde lafı "keyif", en aranan şey ise "tat." Ama kimse "değer"den söz etmiyor. Bize "hayatın değerini bil; değerini bil her şeyin" diyen yok! O yüzden içten içe çürüyoruz! Bütün tatlar hızla çöpe gidiyor, keyifler bozuluveriyor!
***
"Değerli dostluklar" ın devri geçti mi, ne? Herkes "eğlenceli arkadaşlıklar" peşinde... Birbirimizi hızla tüketip geçiyoruz.
Haşmet Babaoğlu, Sabah,24.07.2011
Kendimizi bileli etrafımızdaki büyüklerimizden, okulda öğretmenlerimizden, ebeveynlerimizden sık sık bu doğrultuda nasihatler duyardık:
Evladım, gençliğinizin kıymetini bilin!
Bu yıllarınızı heder etmeyiniz.
Anne- babalarınızın, öğretmenlerinin ve size emek veren herkesin değerini en yüce değer biliniz, kimseye haksızlık yapmayınız.
Şimdilerde gerçekten yaşı başı müsait olan olmayan birçok kişiden ne zaman duysam bozuluyorum bu zıpçıktı soruya: Keyifler nasıl?
?
Nelerin değerini hakkıyla biliyoruz?
Hakikaten değebilir yanlarımızı çoğaltıyor muyuz?
Değerbilir yanlarımız çoğalıyorsa değerleniyoruz demektir.
Değerbilir taraflarımızı çoğaltmak için değerli olan temel ilkelere sıkıca tutunup inandığımız Allah?a en samimi yakarışlarımızla halimizi arz ederek dua etmemiz gerektiğini düşünüyorum. Kendi dilimizle edeceğimiz dualarla kendimizi yüce Rabbimize inanıyorum ki daha yakın hissedeceğiz.
Emeğin en yüce değer olduğunu bilerek sözde değil, özde gereğini yerine getirebiliyor muyuz?
Sözlerimizle mi halimizle mi iletiyoruz mesajımızı?
Çevremizde olumlu manada büyük bir değişim olmasını arzu ediyorsak önce kendimizi değiştirmekle başladık mı işe?
İşte o zaman el açıp duaya başlayalım:
Allah?ım! Bana dilimle değil, halimle vazetmeyi nasip eyle!
Bana bir insanın elinden tutmadan önce kalbinden tutmanın sırlarını öğret Allah?ım!
Okuma, öğrenme, öğrendiklerimizi uygulama aşkımızı, salgın ir hastalığa dönüştür Ya Rabbi!
Beni, benim önüme engel olmaktan, beni hayatımı kemirgeni olmaktan, beni bana yalan söylemekten muhafaza eyle, Allah?ım!
Allah?ım! Bakışımızı ibret, sükûtumuzu hikmet, konuşmamızı sanat ve marifete dönüştür Ya Rabbi!
Allah?ım, boşa bakanlardan, boşa susanlardan, boşa konuşanlardan eyleme Ya Rabbi!
Her sabah güneşi üzerimize yeniden ışıklandırıp günümüzü pırıl pırıl aydınlattığın gibi, içimizdeki güneşi de yeni ümitler, yeni hedefler ve yeni heyecanlarla ışıklandır Allah?ım!
Hayatımızın her anında namazda gibi, huzurunda olduğumuz bilincinden ayırma Ya Rabbi!
Çalışmalarımızı da bir ibadet şuuru ve ibadet huzuru içinde yapmayı nasip eyle Allah?ım!
Ertelemekten, üşenmekten, yılmaktan, vazgeçmekten, yarına bırakmaktan ve buna benzer hastalıkların şerrinden muhafaza eyle Allah?ım!
Beynimizi malumat ishali olmaktan, aklımızı öfkenin esiri olmaktan, bedenimizi şehvetin kölesi olmaktan muhafaza eyle Allah?ım!
En büyük düşmanımız cehalete karşı bizlere yardım eyle. Bizleri; okuyan, öğrenen, anlayan bir millet haline getir Ya Rabbi!
Bizlere senin sevgini, seni sevenlerin sevgisini, sevdiklerinin sevgisini ve seni sevdirecek işlerin sevgini sevdir Allah?ım!
Çaresizliğimin çaresi sensin Allah?ım!
Çarelerinden çaresiz kılma Allah?ım!
Diyebiliyorsak hayatın değerini bilmeye doğru ilk adımı atıyoruz demektir.
Yoksa H. Babaoğlu?nun yerinde ve doğru bulduğum deyişiyle hayatın her alanında ?içten içe çürüme? kaçınılmaz bir son olacaktır.
Bir şeylerin değerini onu kaybetmeden önce bilemiyoruz, ne yazık ki!
Selamların en güzeliyle?
H. Halim Kartal 25.07.2011
