Boş dünya hep bunu söyleriz yakınınız hayıflanırız da gerçek manada işimize sindiremeyiz. Biz dünyanın boş olduğuna defalarca şahit olsak da gelgelelim ki benliğimize bunu kabul ettirmede de çok başarılı olmayız.
Şöyle bir hayatımızı sorgulayacak olsak, zaten yaşımız altmışın üzerinde ise çok da söyleyecek bir şeyimiz kalmamıştır artık.Mahallemizde başlayarak kimler vardı kimler yoktu hatırlarsak, akrabalarımız da kimler vardı kimler yoktu tek tek zihnimizde geçirecek olsak ; Dünyanın ne kadar boş olduğunu görürüz anlarız belki de şahit oluruz.Sadece bu noktada da değil sanat dünyasında siyasetçiler de yöneticilerde eşten dosttan ve dünyadaki bildiklerimizden okuduklarımızdan kimler gelmiş kimler geçmiş saymaya kalksak şaşar dururuz.
. Daha dün beraber olmuştuk dediğimiz onlarca insanların şimdi yerlerinde yeller esmektedir. Dünyayı adeta ben yarattım havasında olup yere göğe sığmayanlar neredeler acaba. Evlerinde hanlarında villalarında şimdi baykuşlar ötüyor viran olmuşlar önlerinden geçerken hey gidi hey demeden de geçemiyoruz belki de.
. En ağır şekilde dünyanın boş olduğunu hissetmekte inanın anne ve babanın vefatı etken oluyor. Bağ ve bahçedeki evdeki babanın ananın izlerini her gördüğünde bu acıyı yürekten hissedip dünyanın boş olduğuna canlı canlı şahit oluyoruz.Ana baba dede ve daha bir çok tanıdıklar neredeler bir zamanlar onlarda vardı. Evlerinde bahçelerinde hüküm sürüp hayat yaşadılar.Şimdilerde bir çoğunun adın sanı bile unutuldu kaybolup gitmedi mine dersiniz. Bizlerindeakıbeti ve değişmez soruda böyle olacak.Tabi ki sıramız geldiğinde
Ozanımızın dediği gibi iki kapılı bir handan girip diğer kapıdan çıkmaktan ibaret bu dünya. Ne mi kalıyor geriye kocaman bir hiç , senin bir ömür boyu çalışıp çabaladığını değerler ve kıymetlerin aslında bir başkası için çok da bir şey ifade etmediğini bu dünyada görüyorsun. Belki de ömrümün sonuna doğru yaşadığın olaylar ve şahit olduğumuz durumlarda boş yere kendimizi paralı aldığımızı anlıyoruz.Bunun yerine daha mutlu ve müreffeh bir hayat yaşamadığımız da daha hayıflanıyoruz.
Dünya boş, gerçekten de boş bir alemde savaş veriyoruz neticede güçsüz kuvvetsiz yardıma muhtaç olarak bir kefen ile göçüp gidiyoruz. Geriye boş bir seda bırakabilirsek ne mutlu bize
