Bir avuç kahraman, soykırımcı ve terörist İsrail’e kök söktürüyor.
Sadece kan dökücü, işgalci, çocuk katili, kadın düşmanı, insanlık düşmanı İsrail’e kan kusturmuyor; onları destekleyen medeniyet maskeli vahşi Amerika, İngiltere, Fransa, Almanya, Hollanda, İtalya’ya kahramanlık dersi veriyor.
İnanmış ve adanmış kahramanlar, Siyonist zalimlere vatanseverlik nedir, inanmışlık nedir, hayata meydan okumak nedir, şehitliği kuşanmak nedir gösteriyorlar.
İsrail vahşeti, İslam ülkeleri yöneticilerinin birer kukla olduğunu gösterdi. İki milyar Müslüman; Kur’an’ın anlattığı cihat ve şehitlik ruhundan çok uzak.
GAZZELİ KAHRAMANLAR bütün Müslümanlara gerçek bir kahramanlık ve inanmışlık dersi veriyorlar. Bir avuç insan, vatanını savunmak için hayatını feda ediyor; zalime meydan okuyor. Uçaklar, toplar, tanklar, savaş gemileri ile roketler, fosfor bombaları yağdıran Siyonistlere karşı koyuyor.
Şehit olmayı göze almışlar, ebedi saadeti kazanmayı alınlarına yazmışlar, hayatlarını feda ediyorlar. Bu azim ve inanç onları kahramanlaştırıyor.
Şair Ali Ulvi Kurucu; inanmışlığın ve adanmışlığın insanı nasıl kahramanlaştırdığını şöyle anlatır:
“Bir azm eğer iman dolu bir kalbe girerse
İnsan da imandaki son sırra ererse
En azgın ölümler ona zincir vuramazlar,
Volkan gibi coşkun akıyor, durduramazlar!
Rabbimden iner azmine kuvvet veren ilham
Peygamberi rüyada görür belki her akşam...
Hep nur onun iman dolu kalbindeki mihrap.
Kandil olamaz ufkuna dünyadaki mehtap.
Kar, kış demez, irkilmez, üzülmez, acı duymaz;
Mevsim, bütün ömrünce ılık gölgeli bir yaz...
Cennetteki âlemleri dünyada görür de
Mahvolsa eğilmez sıra dağlar gibi derde...
En sarp uçurumlar gelip etrafını sarsa
Ay batsa Güneş sönse ufuklar da kararsa
Gökler yığılıp çökse yolundan yine dönmez!
Ruhundaki imanla yanan meş’ale sönmez!
Kalbinde yanardağ gibi iman ne mukaddes!
Vicdanına her an şunu haykırmada bir ses:
Ey yolcu! Şafaklar sökecek durma, ilerle!
Zulmetlere kan ağlatacak meş’alelerle...
Yıldızlara bas, çık yüce alemlere yüksel!
İnsanlığı kurtarmaya cennetten inen el!..
Bu kahramanlık ruhuna millet olarak hiç de yabancı değiliz. Bu cihat ruhunu atamız
Alpaslan ordusuyla Malazgirt’te kuşanmıştı.
Sultan Birinci Murat ve İkinci Murat Kosova’da, Yıldırım Beyazıt Niğbolu’da, Çağ Açıp Çağ Kapayan Sultan Fatih İstanbul surları önünde, Kahraman Mehmetçik medeniyet maskeli İngiliz ve Fransızlara karşı Çanakkale’de, Kutulamare’de, işgalci Yunanlılara karşı Sakarya’da, Dumlupınar’da aynı ruhla cihat etmişti.
Selahattin Eyyubi, Kudüs’te bütün Haçlılara aynı ruhla meydan okudu, Kudüs’ü Haç’ın istilasından kurtardı.
Atalarımız Selçuklular ve Osmanlılar Haçlı Batılılara yüz yıllar boyu aynı ruhla meydan okudular.
Bugün Gazzeli Ebu Ubeyde ve bir avuç Gazzeli kahraman bu ruhla Siyonist Yahudilere karşı savaşıyor.
İstiklal şairi Mehmet Akif, Birlik şiirinde bu ruh hâlini şöyle dile getirir:
“Cehennem olsa gelen göğsümüzde söndürürüz,
Bu yol ki Hak yoludur, dönme bilmeyiz, yürürüz.
Düşer mi tek taşı sandın harim-i namusun,
Meğer ki harbe giden son nefer şehit olsun.
Şu karşımızdaki mahşer kudursa çıldırsa
Denizler ordu, bulutlar donanma yağdırsa
Bu altımızdaki yerden bütün yanardağlar
Taşıp da kaplasa âfâkı bir kızıl sarsar,
Değil mi cephemizin sinesinde iman bir;
Sevinme bir, acı bir, gaye aynı, vicdan bir;
Değil mi ortada bir sine çarpıyor, yılmaz!
Cihan yıkılsa emin ol bu cephe sarsılmaz!
Hayatı hakir görme, şehitliği en büyük rütbe ve şan bilme, Allah’ın adını yüceltmek ve İla-yı Kelimetullah… Bu cihat ruhunu Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav) Bedir, Uhut, Hendek, Mekke’nin Fethi, Tebük Seferi’nde Müslümanlara ders verdi.
Müslümanlar cihat ruhunu çok sonra kaybettiler. Cihat ruhunu yeniden kazanmaya mecburuz.
O zaman Siyonistlerin zulmünü şerefle, şanla durdururuz.
Mazlumların gözyaşını siler, anaların ağıtını, çocukların çığlığını dindiririz.
Allah’ım, o ruhu bize nasip et!
