Dünyada ve ülkemizde günübirlik, aniden veya zaman sürecinin getirdiği nokta itibariyle öyle olaylar gelişiyor ki, her birisi kendi içerisinde enine boyuna incelense, günlerce tartışılabilecek, üzerinde fikir yürütülebilecek, ciltler dolusu kitap yazılabilecek durumda.
Ancak bunların içinde en dikkat çeken yönü ise, insanı mutluluğa, refaha götürecek hiçbir yön ve durumun, istisnalar hariç bulunmaması, çoğunlukla insanoğlunu mutsuzluğa veya olumsuzluğa itecek yönlerin fazlaca bulunması geliyor.
Mikro bazda incelendiğinde, insanları mutlu edecek gelişmeler yerine mutsuzluğa itecek gelişmeler daha ön plana çıkıyor. Makro bazda incelendiğinde ise, hem insanları, hem ülkeleri mutlu etmeyip zora sokacak gelişmeler söz konusu.
Bir tarafta bakıyorsunuz, ne yaparsanız yapın mutlu olmayacak veya olamayacak insan yığınları.
Diğer tarafta, dünyanın bütün kaynaklarını, dünya insanlarının tamamına yakınının aç kalma ve sefil yaşama riski ihtimaline rağmen, her şeyi verseniz seferber etseniz, tahsis etseniz, yine de tamam demeyecek tatmin olmayacak daha fazlasını ya da tümünü isteyecek kadar vampirleşmiş dünya ülkeleri ve bunun içerisinde çöreklenmiş, söz sahibi olmuş çok az bir mutlu olmaya çalışan emperyal güruh.
Bu neden böyle oldu? Nasıl bu hale geldi? Bundan kurtulunabilir mi? Bir çözüm veya çıkış yolu bulunabilir mi? diye fikir yürütüldüğünde, kafa yorulduğunda formüller arandığında buna bile tahammül edemeyecek kadar, egoları tatmin olmaktan çıkmış insan ve ülkeler ile karşılaşıyoruz.
Bu duruma kafa yorulması bile bu mutlu azınlığı rahatsız ediyor. Bu uğurda feda edemeyecekleri değer, alamayacakları risk, çevirmeyecekleri entrika kalmıyor.
Savaş açıyorlar, insanları öldürüyorlar, yurtlarından yuvalarından ediyorlar buna rağmen de, bu durumdan hiç rahatsızlık duymadıkları gibi egolarını tatmin için tabiri caizse 4 köşe oluyorlar.
Derinlemesine incelendiğinde, kendi koltuk ve ülkelerinin saltanatı ve bunların devamı için bir hırs küpüne döndüğü ve emperyal emellerinin sürdürülmesi için mücadele içindeolduğu görülüyor.
Şu andaki durumlar, insanların ve insanlığın geldiği nokta, ben varsam ya da benim ülkemin çıkarları varsa her şey güzel, böyle değilse hiçbir şey güzel değil mantalitesinin hakimiyeti ve hükümranlığından başka bir şey değil bu da, her şeye materyal ve maddeci yaklaşım sonucu dünyada ki bir avuç mutlu azınlık için, diğer tüm insanların feda edilmesi gözden çıkarılmasıdır. Bu sorunu çözmek zordur ama imkansız değildir. Biz yine de pozitif yaklaşalım ve yeni eğitim öğretim yılının az bir zaman kala her şey insandaki nefis “EGO” tatmini yerine paylaşımcı ve bundan manen haz duyan insanların yetişeceği nesiller yetişmesi dileğiyle yazımızı tamamlayalım.
