Havle bint-i Salebe’nin eşiyle arasında bir tartışma yaşanmıştı. Eşi de sinirlenerek ona “Artık sen benim annem gibisin” diyerek zıhar yapmıştı. Fakat daha sonra pişman olmuştu. Çünkü bu ifadeler Araplarda boşama anlamına gelirdi. Havle bint-i Salebe İslam’ı yaşamaya gayret eden ve dini konularda çok hassas olan bir hanımdı. Kocasına bu yaptığından dolayı tavır aldı. Kocasından Rasulullah’a gidip bu durumu sormasını istedi. Fakat kocası ben utanırım sen git dedi. O da büyük bir üzüntüyle Efendimize (S.A.S.) gidip durumu arz etti. Kocası çok ağır bir söz sarf etmişti. Efendimiz (S.A.S.) bu durum karşısında bir müddet sustu. Havle bint-i Salebe eşiyle tamamen ayrılacağından ve yuvasının yıkılacağından korkmaya başlayınca hüzünlü ve kısık bir sesle yuvasını kurtarmak için Allah’a yalvarmaya başladı.
O anlara tanık olan Hz. Aişe annemiz şöyle diyor : “Bütün sesleri işiten Allah ne kadar da yücedir. O kadın öyle kısık bir sesle ve gönülden Allah’a yalvarıyordu ki sesini zor işitiyor ve ne dediğini duyamıyordum. Ancak Allah o kadının sesini duydu ve ayet nâzil oldu.”
Nazil olan ayette: “Kocası ile ilgili sana başvurarak hakkını arayan ve Allah’a şikâyette bulunan kadının sözünü Allah işitti. Allah sizin karşılıklı konuşmanızı işitiyor. Çünkü Allah, (her sesi) işiten ve (her ihtiyacı) görendir.” (Mücadele, 1) buyruluyordu. Ayetin devamında bu işi yapanların kötü bir iş yaptıkları bildiriliyordu. Gerekli cezayı yerine getirip af diledikleri takdirde de Allah’ın onları affedeceği açıklanıyordu.
Rasulullah Havle’ye nazil olan ayetler gereği kocasının bir köle azad etmesi gerektiğini bildirince Havle, ya Rasulallah onun kölesi yoktur diyerek kendisine zulmetmesine rağmen kocası için başka bir çare sordu. Efendimiz (S.A.S.) iki ay oruç tutsun deyince, vallahi ben onu tanıyorum buna gücü yetmez ya Rasulallah dedi. O zaman altmış fakiri doyursun deyince benim kocamın böyle bir malı da yoktur ya Rasulallah dedi. Efendimiz o zaman biz sana bir sepet hurma verelim onu dağıt buyurdu. Havle bunu duyunca sevinçten ya Rasulallah bir sepette ben kendi malımdan ekleyebilirim dedi. Efendimiz (S.A.S.) bunu duyunca tebessüm etti ve “Allah sana rahmet etsin git ve hep böyle kocanın iyiliği için çalış” diye buyurdu.
İşte Allah’ın seslerini, sözlerini, yakarışlarını işiteceği Müslüman hanımlar böyle hanımlardır. Onlar, dertlerini yalnızca Allah’a arz ederler. Hiçbir fayda göremeyecekleri kimselere asla özel durumlarını, aile meselelerini açmazlar. Bir sıkıntı yaşadıklarında, komşularına, akrabalarına, arkadaşlarına, eltilerine, görümcelerine gidip sızlanmak, gıybet etmek yerine dertleri Allah’a açarlar. Ona yalvarırlar. Ondan yardım isterler.
Onlar kimi zaman evladından çeken bir annedir. Kimi zaman kocasından zulüm gören bir eş. Kimi zaman akrabasından, kaynana ve kayın babasından mustarip bir gelin. Kimi zaman hayırlı bir eş ve yuva bekleyen genç bir kızdır. Ama hepsinin ortak özelliği şudur: Onlar, gece, yalnızlık, secde, yakarış ve gözyaşını bir araya getirdikleri zamanlarda seslerini Allah’ın işittiği ve dualarını kabul ettiği Müslüman hanımlardır.
Onlar yaşadıkları sıkıntılara, ailevi problemlere, maddi imkânsızlıklara, hastalıklara ve bir biri ardınca gelen dertlere rağmen hep güçlüdürler ve hep güçlü görünürler. Çünkü onlar en güçlü olan âlemlerin rabbi olan Allah’a güvenirler. Ona teslim olurlar. Ona dayanırlar ve ondan isterler.
Onlar güçlüdür. Çünkü onlar TV’lerin, dizilerin ve kanunların aileyi mahvettiği bir zamanda ailesine sahip çıkan hanımlardır. Bu bozuk ve ahlaksız düzene rağmen eşine sahip çıkan hanımlardır. Her türlü günahın gençlere altın tepside sunulduğu bir zamanda çocuklarına sahip çıkan hanımlardır. İşte bu nedenle de Allah’ın kendilerine sahip çıktığı Müslüman hanımlardır.
