Eğer biz toplumu örnekliğimizle, hakkaniyetimizle, ahlak ve yaşantımızla etkileyemiyorsak o toplumun gizemlerden, rüyalardan ve bunları anlatanlardan etkilenmesine kızmaya da hakkımız yoktur.
Eğer biz haksızlığa, adaletsizliğe, haramlara, kul hakkına, yoksulluğa ve çürümüşlüğe karşı cesur duruşumuz, örnek tavrımız ve üstün gayretimizle toplumu kendimize hayran bırakamıyorsak o toplumun sırf kılık kıyafetlerinden, kisvelerinden ve aksesuarlarından dolayı birilerine hayran olmasını eleştirmeye de hakkımız yoktur.
Eğer biz ciddi bedeller gerektiriyor diye Kur’an ve sünnetin emrettiği İslami hedef ve ideallerden bahsetmekten vazgeçiyorsak o toplumun hurafelerden bahsedenleri takip etmesine öfkelenemeye de hakkımız yoktur.
Şikâyet etmeye hakkımız yok:
Evet, öfkelenmeye de, sızlanmaya da, şikâyet etmeye de hakkımız yoktur. Çünkü önce biz örnekliğimizi ve etkileyiciliğimizi kaybettik. Niteliğimizi ve eminliğimizi kaybettik. Çünkü savunduğumuz değerleri önce kendimiz yaşamayı ihmal ettik. Çünkü temsilden ziyade tebliğe önem verdik, bilinçten ve şuurdan ziyade bilgiyi önceledik.
Dini yaşanılabilir bir Müslümanlıktan ziyade savunulabilir bir ideolojiye dönüştürdük. Dışarıda güç, sayı ve kalabalık peşinde koşarken içeriden çürüdüğümüzü fark edemedik. Tartışılmaması gereken ne varsa tartıştık. Önceliklerimizi kaybettik. Hem toplumu hem de kendimizi din yorgunu haline getirdik…
Ben Müslümanlardanım diyen Müslümanlara ihtiyacımız var
Bugün hocasını, başkanını, şeyhini, liderini Allah ve Peygamberin önüne geçirmeyen; cemaatini, derneğini, partisini, vakfını, tarikatını İslam kardeşliğinin ve Müslüman kimliğinin önüne geçirmeyen; yayın organını, kitabını, dokümanını, liderinin sözünü ayet ve hadisin önüne geçirmeyen; sen kimsin denildiğinde, “Ben Müslümanlardanım” diyebilen kaliteli Müslümanlara ihtiyacımız var…
Hormonlu değil doğal Müslümanlara ihtiyacımız var:
Bir vakfa, bir büroya, bir dergâha, bir üniversite odasına, bir konferans salonuna, bir gazete köşesine hapsolmayan, şişirilmiş değil, hormonlu değil, Çin malı da değil, sosyal medya kahramanı da değil, doğal ve sahici, örnek Müslüman şahsiyetlere ihtiyacımız var…
Gizemli değil tesirli, olağanüstü değil sıradan, hayatımızın içinde dolaşan, dokunabileceğimiz, konuşabileceğimiz, dertleşebileceğimiz, beraber gülüp, beraber ağlayabileceğimiz, örnek Müslüman şahsiyetlere ihtiyacımız var…
Parmakla gösterilecek Müslümanlara ihtiyacımız var:
Bugün şehrin sokaklarında, üniversitelerimizin kampüslerinde, fabrikalarımızın koridorlarında, devlet dairelerimizde, okullarımızda, adalet saraylarımızda ve hatta bakanlıklarımızda ve meclisimizde yürüdüğü zaman her kesimden insanın parmakla gösterip, hayranlıkla bakabileceği, örnek alacağı, etkileneceği, Müslüman şahsiyetlere ihtiyacımız var…
Gördüğümüzde ahireti hatırlayabileceğimiz Müslümanlara ihtiyacımız var:
Bakınca Allah’ı ve ahireti hatırlayabileceğimiz, konuşunca ilmimizi arttırabileceğimiz, ibadet bilinciyle, ahlakıyla, sabrı ve samimiyetiyle, eminliğiyle örnek alabileceğimiz Müslüman şahsiyetlere ihtiyacımız var…
Aynı pazardan ve marketten alışveriş yapabileceğimiz, aynı düğüne ve cenazeye katılabileceğimiz, aynı parkta çocuklarımızı gezdirebileceğimiz, aynı mitingde slogan atabileceğimiz, aynı sohbette diz kırabileceğimiz, halkın içinde, sıradan fakat belirgin, farkında olmadan hürmet edebileceğimiz Müslüman şahsiyetlere ihtiyacımız var…
Özü sözü bir Müslümanlara ihtiyacımız var:
Yanında gıybet ettiğimiz zaman bizi uyaracak, yamulduğumuz zaman bizi düzeltecek, gevşediğimiz zaman tutup kaldıracak, eksenimiz kaydığında geri döndürecek, içi dışı bir, özü sözü bir, kızınca da, sevinince de değişmeyen gerçek Müslüman şahsiyetlere ihtiyacımız var…
