Beyhude gamlanma divane gönül,
Cümle âlemin rızkını veren vardır.
Yaptığın hatayı görmüyor sanma,
Kalpte; gizli, en derin sırları bilen vardır.
?Mal-ı emlakim var? deyu güvenme,
?Arkam var? deyu dayanma,
Sırt üstü insanı yere varan (seren) vardır,
Beyhude gamlanma divane gönül,
Cümle âlemin rızkını veren vardır.
Derdime vâkıf değil canan,
Beni handan bilir, Hakkı vardır.
Şad olanlar herkesi şadan bilir
Söylesem tesiri yok, sussam gönül razı değil.
Çektiğim alamı, bir ben, bir de Allah?ım bilir
Fuzuli (1480?1556 Kerbela) böyle demiş. ?Kime demiş, ne için demiş?? elbette muhatabı da vardır, sebebi de?
Günümüzden 500 yıl kadar önce de varmış demek ki ?kibir? ve ?haset?.
?Ben varsam, ben rahatsam, ben bensem bu dünyanın anlamı var, yoksam; hiçbir şeyin tadı yok.?
?Demokrasi? deyip, kelimenin cazibesinden faydalanarak, insanları küçük görmenin, üzerinde vehmettiği gücü, egosunun sırtına sarıp, kendisini; memleketin ?yegâne akıl danesi? görenlere bir tek cümle ile hitap edip, kısacık bir yazı ile günü noktalamış olalım.
?Mağrurlanma padişahım! Senden büyük Allah var.?
?Kim, bu memleketin yegâne akıl danesi?? diye sormayın bana. Biraz da siz kafa yorun ve bulun. Bir tek kişi değil ki bu akıl daneler. Etrafımızda bir hayli varlar.
Dönün kendinize bakın.
Hatta ben bile olabilirim (!).
Tayyar YILDIRIM
