?Son kullanma tarihi çoktan geçti bu aşkın?
?
Bu mısra bir şarkının sözlerinden zihnime takılıp orada yer etmiş; ama ne şarkının adını hatırlıyorum, ne melodisini. Okullarımızda dönem sonu manzaralarının çağrışımları içinde bu sözler de varlık buluyor nedense.
Bir iki ay öncesine kadar bulunduğu konumu korumak isteyen asi ruhlu takımından eser yok şimdi.
Kimi çehrelerde pişmanlık izleri var. Kimi açıkça söyleyebiliyor hissettiklerini, kimileri de ? Mani oluyor halimi takrire hicabım? kavlince susmayı tercih ediyor; ama bir gerçek hiç değişmiyor: ?Taşın sert olduğu, suyun insanı boğup ateşin yaktığı? geç fark ediliyor. Yaşanmış bir sürü çılgınlık, yerini derin düşüncelere bırakıyor.
?Gençlik düşünebilse, ihtiyarlık yapabilse? sözü boşuna söylenmemiştir.
Öğrencilerimizin ergenlik dönemleri tehlikelerle dolu olup, bu dönemi zararsız atlatmaları anne-babaların ve eğitimcilerin en büyük arzusudur.
Bu dönemde dikkat edilmesi gerekenlerin başında arkadaş çevresinin yer aldığı birçoğumuzun kabul ettiği bir gerçek; çünkü gençlerimizin kazandıkları zararlı alışkanlıklar veya anormal davranışlar da yararlı alışkanlıklar veya takdir edilen davranışlar da genellikle bu çevrede şekillenmektedir.
Dönem sonları birçok gerçekle karşı karşıya kalan genç, hayatın kendini bir yol ayrımına getirdiğini görüp şöyle bir irkiliyor. Şaşkınlığının nedeni birlikte havalara girdiği arkadaşları kalmamıştır etrafında, hepsi farklı bir yola yönelmiştir. Şeytanlar dağılmıştır. Şimdi hesaplaşma zamanıdır kendi kendisiyle, velisiyle. ?Ne yaptın tarlanı, nerde hasadın??
Bu duyguları yaşayanları eğitim kurumlarımızda özellikle dönem sonlarında az çok gözlemleyebiliyoruz yüreğimiz burkularak. Bereket ki uzun sürmez düştüğü yanılgıyı anlaması gençlerimizin yahut hatalarını nasıl telafi edeceklerine dair bir irade belirir yüzlerinde de biraz olsun azalır acımız. Sonuçta bizim anlattığımızı sandığımız; ama anlatamadığımız gerçekleri hayat daha yalın bir biçimde anlatmıştır onlara.
Anlattıklarımın ?Son kullanma tarihi çoktan geçti bu aşkın? şarkısıyla ne ilgisi mi var?
Gençlerimiz üzerinde bir boşvermişlik atmosferinin oluşmasında, yoz bir kültürün oluşmasında biraz da gençlerimizi çabucak etkisine alan bu pop müzik sektörü olduğunu düşünüyorum. Topu taca attığımı düşünenlere bu tür müzik eseri olarak dönem dönem piyasaya sürülenlerden birkaçının sözlerini sunmak istiyorum Feyza Hepçilingirler?in Her Söz Bir Şey Söyler adlı araştırmasından.
? Ayılık var senin hamurunda / Sarılmandan be, /Kırıcan mı belimi??
Hoşgörüyü biraz geniş tutmak koşuluyla sevimli bile gelebilecek bu sözlerin yanında kabadayı ağzı söylenmiş daha niceleri var:
?Azar azar / Kader bize ne yazar?
Ankara Devlet Su İşleri / Bırak kızım bu işleri
Son sözü söyledim koymadı mı?
Ben kaçın kurrasıyım kızım
Fıstık mısın yoksa nesin / Seni niye eller yesin??
?Buralar yıkılıyo, benden yıkılıyo / Her gün peşime bıyıklı takılıyo?
?İyi kızlar cennete / Kötü kızlar her yere /Çıtır kızlar nereye / Nereye giderler??
?Yazdığım mektupları teker teker yakacakmış / Çektiğim mesajları okumadan atacakmış / Dönüp özür dilersem belki huzur bulacakmış / Aman hiçbir şey bulma canıma minnet?
?Sen bana bir gül versen / İnadı bırakıp sevsen / Ölür müsün be sevgili / Azıcık ucundan versen?
?Uçacaksın uçacaksın / Havalara uçacaksın /Ayağını yerden kescem senin /Kalbime konacaksın?
Bu sözlere yansıyan bir yaşama biçimi varsa, kuşkusuz bu sözlerin belirlediği bir yaşama biçimi de vardır. Kimse sürekli duyduğu sözlerin anlamını algılamıyor olamaz.
Ne yiyip içtiğimiz kadar ne dinlediğimiz de önem taşıyor.
Seslerle gelip göz ve gönül aydınlığımız gençlerimizi, körpe beyinleri sersem eden tehlikelere dikkat!
