Çocukluk günlerimizin bayramları geçip giden çocukluk günlerimiz gibi geçip gideli çok oldu. Şimdilerde bayramları bayram gibi kutlayamıyoruz. Belki şeklen bayram yapıyoruz; ama içimizde eksilmeyen hatta giderek etkisi artan bir zehirle zehirleniyor bayramlarımız.
Bir bayram daha geliyor; ama ben sevinemiyorum.
İnsanların bayram günlerini ev ziyaretlerinden çok mezar ziyaretiyle geçirdikleri bir ülkede ben nasıl sevinebilirim.
Terör belası yüzünden ülkemizde bayramlar da anlamını yitirdi çoktandır.
Kara Afrika?da açlık ve susuzluk yüzünden altı dakikada bir çocuk hayattan koparken ben nasıl sevinebilirim.
Filistin?de Gazze?de çocuklar ölüyor.Kana susamış, kan görmeden gözüne uyku girmeyen İsrail saldırganlarının füzeleriyle başlarına yıkılan evlerinin harabeleri altında yahut çerden çöpten oyuncaklarıyla oynarken sokaklarda.
Suriye?den feryatlar yükseliyor, Irak çoktandır harabe.
Bayram mı? Hani nerede Bayram? Ben niye göremiyorum?
?Nerede o günler o şevk o heyecan?
Yalandır kaygısız olduğum yalan.?
Haber bültenlerinde dakikalarca son günlerde azdırılan terör saldırıları ve teröristlere karşı yürütülen harekâtları ile ilgili haberler dinlemekten fenalık gelmeye başladı.
Bayram geliyor; ama ben sevinemiyorum.
Maalesef hain tuzaklarla şehit edilen askerlerimiz var. Al bayraklara sarılı tabutlar karşısında saf saf el bağlıyoruz içimiz kan ağlayarak. Yurdumun bir köşesinde bir şehit ailesi günlerdir toprağa verecekleri evlatlarının naşını beklemekte kahrederek, kahrolarak.
Savaş makineleriyle Kandil?i söndürmeye uğraşıyoruz var gücümüzle. Şiddetin yol açtığı kayıplarımız arttıkça başvurduğumuz bir refleks haline geldi Kandil?i söndürmek. Yazık, içimizden bu menfur Kandil?in sönmemesi için oraya petrol taşıyanlar oldukça zor görünüyor bu pis Kandil?in sönmesi.
Bayram geliyor; ama ben, biz, sevinemiyoruz.
Güzelim ülkemizde huzurumuzu bozmak, bozmak ne kelime onu dünya yüzünde hepimize ebediyen haram etmek isteyenler boş durmuyorlar, Ramazan, bayram demeden yolarımıza mayınlar döşeyip, güvenliğimizi sağlamakla görevli Mehmetlerimizin üstüne bombalar yağdırıyorlar.
Haber bültenlerinin terör bülteni haline dönüşmesinden nefret ettiğimiz zamanlara mı döndürülmek isteniyor güzelim Anadolu?muz ne?
Bayram geliyor; ama ben sevinemiyorum.
Maalesef bir kısmı yangın yerine dönen memlekette hükümet bayram tatilinin bakanlar kurulu kararıyla dokuz güne çıkarıldığını açıkladı.
Dokuz günlük bayram tatillerinden de korkar olduk çoktandır. Maalesef bu günlerde yollarımız kan göllerine döner, hastanelerin acil servislerine çok iş düşer, yurdumuzun her bir yerinden feryatlar yükselir de bayram akşamları bütün kanallar kaza haberleri, kara haberler yayımlarlar.
Terörist mayınlarıyla ölmeyenlerimiz; aceleciliğimiz, ihmallerimiz, bencilliklerimiz ve dikkatsizliklerimiz yüzünden karayollarında kafa kafaya çarpışarak ölür. Bitmeyen bir savaşın da karayollarımızda yaşandığını görürüz içimiz yanarak.
Ama ümitsizliğe kapılmamalıyım.
Bilmeliyim ki karanlıkların en koyu, en zifiri anları şafakların en yakın olduğu zamanlardır.
Bayramlarda bir süre daha bağrımız yanacak. Gülmeyi unutacağız hepten. Belki ölüm bilincini öğreneceğiz; ama en büyük kazancımızın başkalarının ölümünü seyrederek değil, ölüm düşüncesinin ruhlarımıza çeki düzen vermesini dileyerek ve nerede bir acı varsa paylaşarak olacağını hatırda tutmamız gerekiyor.
Milletçe bütün evlerde, bütün memlekette arifeden başlayan sevinç ve mutluluk esintileriyle idrak edilecek bütün bayram günlerinin insanlarımızın birbiriyle gönülden kucaklaşacağı günler olmasını diliyorum
Selamların en güzeliyle...
