Filistin’de Gazze’de insan olmak, hele çocuk olmak ne büyük imtihanmış Allah’ım!
Kendimi bildim bileli İsrail Filistin’de Gazze’de evler yıkar, çocuk öldürür, ocaklar söndürür. ABD bu terörist devletin hukuka ve insan haklarına uymayan her türlü eylemini kayıtsız şartsız destekler, böyle olunca özellikle bölgeyi her seçim öncesi cehenneme çevirir bu ülkenin iktidar sahipleri. Çünkü bu ülkede halkın oyu daha fazla Filistinli öldürene akar yıllardır ve yönetime talip olanlar en çok buna dikkat ederler.
Geçen yıl ilçemizde hayırlı hizmetleri olan Gönül Bağı’nın kurban organizasyonuna katılarak bin bir meşakkatle Gazze’ye gidip oradaki mazlumlarla kucaklaşan fedakâr bir arkadaşın izlenimlerini dinlemiştim: Gazze’ye Mısır üzerinden ulaşabilmişler. Halkın ihtiyaçlarını tünelleri kullanarak sağladıklarını, bu tünellerin neredeyse nefes alabildikleri en hayati yerler olduğunu, her taraftan İsrail kuşatması altında adeta bir cezaevinde yaşadıklarını, havadan da sürekli izlendiklerini, her an tepelerine bir bombanın düşebileceği ihtimalini göze alarak yaşamaya alıştıklarını filan anlatmıştı. Birkaç günde yaşadıklarından öylesine etkilenmiş ki anlatırken yeniden yaşıyordu ve bu hali bizi de etkiliyordu. Hele çocuklarla ilgili gözlemleri… Bayram günü Türkiye’den götürebildikleri oyuncakları dağıtırken yanlarına ürkek ürkek yaklaştıklarını, bir çocuğun ısrar edilse bile ikinci bir oyuncağı almağını, o topraklarda oyuncak görünümlü patlayıcılardan çok zarar gördüklerini, bir bayram günü olmasına rağmen Gazeli çocukların oyuncaklara karşı ilgisizliklerinin bunlara bağlı olabileceğini velhasıl Gazze’de çocuklara çocukluklarını yaşamanın haram olduğunu anlatmıştı.
İşte birkaç gündür gene bombalar yağmaya başladı Gazze’ye. Televizyon ekranlarına dehşet görüntüleri geliyor. Bomba şimşekleri iniyor mazlumların üstüne. Binalar bir anda harabeye dönüyor. Bir baba kucağına aldığı yeni kefenlenmiş çocuğunu taşıyor koşar adım. Hareket halindeki bir aracın bir füzeyle vuruluşu defalarca ekrana geliyor. Siyonistler tehlikeli gördükleri düşmanlarını böyle suikastlarla öldürüyorlar. Feryat eden perişan kadınlar, sırtında yaralı taşıyan insanlar herhangi bir filmin kareleri gibi izleniyor.
İsrail devlet terörü uyguluyor, canı nasıl isterse, ne zaman isterse istediği kadar insan öldürüyor, dünya izliyor. Bizler de izliyoruz.
Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra Milletler Cemiyeti adıyla kurulan Birleşmiş Milletler, gerçekte Osmanlı Devleti’ni parçalayıp yıkan güçlerin sömürü alanı olarak belirledikleri yerlerde istedikleri düzeni kurmalarını meşru göstermek için oluşturdukları ve kurulduğu günden bu zamana kadar yegâne hizmetleri halkı Müslüman olmayan ülkeleri koruma altına alarak diğerlerini kurtlar sofrasına atıp dişlerinden kan damlayan canavarların insafına terk etmek olan, kurallarını tamamen emperyalistlerin koyduğu paravan bir örgüt olmuştur. Örgütün bir Güvenlik Konseyi var; ancak İsrail’in güvenliğinden başka hiçbir ülkenin güvenliği umurlarında olmayan bu konseyin beş daimi üyesi çıkarlarına göre istedikleri gibi paslaşarak pis bir oyunu sürdürüyorlar ve başka bir oyuncuyu aralarına almıyorlar, üyelerin ne durumda olduklarına aldırış etmiyorlar.
Diyorum ki şimdi Gazze’de olmanın, mazlumun yanında olmanın tam zamanı.
Bir kişiye yapılan kaksızlık bütün insanlığa yöneltilmiş bir tehditse bu tehdidi bertaraf etmek için haktan yana taraf olmalıyız.
Kendimizi Gazzelilerin, Gazeli çocukların yerine koyalım.
Her gün üç lira harcıyorsak bir lira da Gazeli çocuklara yollayalım.
Gün kardeşlik hukukunu işletme zamanı.
Seyrettiğimiz yerer!
Refika Gürkan’ın duygularıma tercüman olan şiiriyle bitiriyorum.
“Gazze’de çocukolmak nedir, bilir misiniz?
Dağılan şarapnel parçaları arasında koşmak
ve ölümün kıyısında kan rengi bir hayatı kovalamak..
Gazze’de çocukolmak nedir, bilir misiniz?
Oyuncak bir bebeğin hayali süsler düşlerimi
Hayatta hiç oyuncağım olmadı benim,
ama hep o hayalle savdım korku dolu gecelerimi.
Ansızın patlayan bir bomba sesiyle
Fırlarım yatağımı serdiğim kapı arkasından
Ayaz kesen bir korkudan buz tutmuş el ve ayaklarım..
Gökyüzünde karanlığın hükmünü bozan bir ışık kümesi
Aydınlatır camları kırık virane odamızı..
Çocuklar ışık oyunlarını çok sever, bilirsiniz
ama Gazze’li çocuklar değil..
Ölesiye korkar onlar, patlayan her ışıktan..
Ben de çocuğum..Gazzeliyim.. Korkuyorum..
Gerçek yıldızlar yüzünü gösteremez Gazze semalarında
İzin vermez ölümyüklü bulutlar sevimli pırıltılara..
Çığlıklar yükselir Gazze’de,
Bu bulutlardan yağan ışıkların ardından..
Sanki bir ahtapotun kolları kuşatmış göklerimizi,
ve ölümün soğukluğu dolaşır peşi sıra evlerimizi..”
…
Selamların en güzeliyle…
