"Sosyal Medya" denilen heyula, bir çok da SANAL EFE üretti.
Eskiden EFE'liğin de bir raconu vardı. Günümüzde ise; her şey de olduğu gibi efelik de ayaklar altına düştü.
Bir insan sosyal medyada neden sahte profil kullanma ihtiyacı hissedebilir?
Birincisi; kızdığı insanlara küfür edebilmek için, hakaret edebilmek için, ona gerçek hayatta bildiremediği, buna cesaret edemediği haddini bildirebilmek, buna cesaret edebilmek için kullanır bu yöntemi...
İkincisi; belki de gerçek hayatta söylemekten utandığı sevda cümlelerini bu vasıtayla rahatlıkla söyleyebildiği, sanal alemde kara sevdalar yaşayabildiği, aşkını, sanal sevgilisine rahatlıkla ilan edebildiği için kullanır bu yöntemi...
Üçüncüsü; memurdur ya da işçidir ya da bir yerden nemalanıyordur ama patronuna, amirine, müdürüne gerçek hayatta diyemediklerini bu alemde rahatlıkla diyebilmek adına, hiç olmazsa sanal ortamda sinirlerini boşaltabilmek için kullanır bu yöntemi...
Dördüncüsü; kullandığı gerçek ismi, ağzının bozukluğu yüzünden, ona buna iftira etmesi yüzünden, belki de bu şekilde hareket etmesi sebebiyle davalık olduğundan, yargı ya da birileri tarafından aranmakta olduğundan, siyasi karşıtlarına daha iyi "çakabilmek", hakaret edebilmek adına, kısaca bir kusurunu öz ismine kendi elleriyle bulaştırması hasebiyle kullanır bu yöntemi.
Benim aslı üzerinde durmak istediğim husus ise şudur:
Kimseden korkun yoksa, kimseye vefa borcun yoksa, kimseye göbeğinden bağlı değilsen, söylediklerinden pişmanlık duymayacak,ya da pişman olacağın sözü söylememekte dirayetin varsa, kendi ismin dururken neden yalan yanlış sahte simler kullanmaya ihtiyaç duyuyorsun ki?
Anadolu’da bir tabir vardır. “Soğan yemedim ki, ağzım koksun” derler. Evet soğan yemediysen ve ağzın da kokmuyorsa yaz kardeşim kendi isminle...
Ahlaki normlara uyamıyorsan, diline hakim olamıyorsan, istediğini gerçek isimle bulamıyorsan, sahtekarlık senin meziyetin olmuşsa yaz nasıl yazarsan... Bir tane isimle yazsan ne yazar, bin tane isimle yazsan ne yazar?
Şahsen bir tek bile bir başka isimle yani sahte profille hiç yazmadım.
Çünkü yazdıklarıma güveniyor, dilime güveniyor, üslubuma güveniyor, kalemime güveniyor, düşüncelerime güveniyor, usulü kaide ve genel kabul görmüş ahlaki ve etik kurallara azami uygun hareket etmeye gayret ediyorum.
Kimsenin özgürlük alanının içine girmemeye gayret ediyorum. Bilmeyerek girdimse de, ikazlara saygı gösteriyorum. Elbette böyle yaparak, yani olması gerekeni yaparak; kendi özgürlük alanıma girenlerden de saygı bekleme hakkım doğuyor.
Elbette ki; kendi profili ile yazamayacak kadar bir yere bağımlı olan, olmak zorunda olan ama kendisini de buralarda da yazmak zorunda hissedenlere, buralarada psikolojik rahatlama tedavisi görenlere de böyle bir yöntemin ihtiyaç olduğunu da asla yadsımıyorum. Ama bunlar bile edebi, adabı, ahlakı elden bırakmadan yazmalılar.
İşte böyle...
