HAK’ı bilmek; dimdik durabilmekmiş gerçekten. Susmadan, sabretmeden, üzülmeden, bir şeyleri düşünmeden, sorgusuz, sualsiz teslim olabilmekmiş Gönlünü dupduru sularda yıkanabilmek, hiç umut kesmemekmiş...
Ya, Rabbim olmasaydı; Kim yıkayacaktı yüreğimizi? Kim indirecekti rahmeti? Bu kadar pislik içinde kim gülleri bitirebilecekti? Kim umudumuzu tekrar yeşertecekti? Kim…?
RABBİM ki en büyük sevgili, en içten cevap, en yorulmaz umman… Duamızın sahibi, bizim sahibimiz. Daim kabul eden, hoş gören, affeden… Niceliklerin-niteliklerin üstünde… Enginlerin en engini. Yücelerin en yücesi. Bitmez umutlarımızın başlangıcı. RABBİM ki bana bunları yazdıran... Kendimi kendime affettiren, kendimi kendime bulduran. Her çığlığı duyan, her bekleyişe eren. Bilen, anlayan, hak veren. Ölçüsü yok O’nu bilmenin, ölçüsü yok sevebilmenin. O’en bilinmez, en çok bilinmek isteyen. Biz ki hakkıyla bilmekten aciz, O’ki bizi hakkıyla seven…
Bizi affet ALLAH’ım. AFFET… Verdiğin nimetlerin şükrünü bilmek şöyle dursun; nimetin anlamını unutur olduk. Kirlettik Dünyayı. Neslimiz insandı, içimiz bozuk,çürük… Lanetlendik,lanetledik… Kimse değildi lanetleyen, biz kendi kendimizi lanetledik. Biz ki minicik serçe kuşları kadar olamadık Rabbim.
Serçeler kadar kıymetini bilemedik tohumun, toprağın, yaprağın. Toprağı ezdik, niyeti bozduk, akı karaladık. Karaya mı? Hiç dokunmadık, dokunamadık. Çünkü hepimiz, artık karadan yanaydık-karardıkça karardık ve karardı kalbimiz….
SEN’ki kalpleri en iyi bilensin. Aç kalbimizi, nefesini halk et yeniden, bizi affet . Kirlenen insanlığımıza bir damla su bağışla. .. Yeniden Affet yeniden Bereket ver gönüllerimize . Yeniden hafiflet içimizi. İnsan eyle bizi. Eyle ki duamızın yeri olsun katında , eyle ki bakabilelim yüzüne, eyle ki sağlam bedenlerin içinde; çürümüş, kokuşmuş kalplerle dolaşmayalım. Eyle ki dilimiz İslam, gönlümüz şeytan olmasın….
Nasıl bozulduk bu kadar, nasıl çıktık insanlığımızdan, nasıl dokunduk kirli ellerimizle iffete… İffet ki İslam olmanın süsü, kadın olmanın değil…Erkek ki iffeti yüzünden belli, kadın ki iffeti yüzünde cennet çiçeği…. İffeti yeniden koy gönlümüze, yeniden hatırlat bize,Yaratılanın İslam olduğunu… Kirli eller, kirli niyetler, kirli zamanlara harcatma bizi. Biz ki SANA inanıyoruz… Dille söylediğimizi işle gönlümüze… Gönülden duymayınca kör kaldık, sağırlaştık epeyce. Madde, makam köreltti kalbimizi… Kör olduk iyice… Topla bizi ya RAB dağıldık dağıttılar iyice… Topla ki Kur’an-ı Kerimin nurunu, şefkatini duyanlardan olalım. Topla ki Hak’ı haklıyı ayırabilelim. Topla ki kör kalbimiz açılsın. Yeniden baş kaldırsın kardelenlerimiz… Topla ki kimse kimsenin iffetine el değmesin…
Biz dağıldık! Topla bizi Ya RAB. Niyetlerimizi durula, pakla… Üç kuruşluk dünya için kirlenmemize izin verme. Topla ki insan olduğumuzu bilelim. Topla ki ÖZGE CAN’lar olmasın, genç kızlara-çocuğa-kadına-insana-hayvana ve İFFETE kıyılmasın… Kimsenin namusu kimseden sorulmasın. Herkes kendini-namusunu kendisi bilsin…
TOPLA BİZİ;TOPLA Kİ, DÜNYALIK NİYETLERE KURBAN ETMEYELİM KENDİMİZİ….!
AYŞE ÜNÜVAR/UZM.PSK.DANIŞMAN
