‘Heyhat! Çöktü göğün mavi sarayı.’ çığlığı gırtlağında taklalar atarken, umut; inadına ‘mavi uçurtmalar bağlayacağım’ nârâlarını savurmaktır, kızgın çöl damlayan bakışlarından. Mıhlamaktır közden çivileri buzul dağının hüküm sürdüğü sadrına. Ve bıldırcın kanadı takmaktır yüreğine eflâk için, çünkü tepede değil ‘..bıldırcınların kanatlarında gökler’ artık.
Suya düştüyse hayaller dermânı yok mu sanırsın? Perçinleyemez misin köpüren hırçın dalgaları? ‘Kim demiş suya vurulmaz perçin?’ Suda boğulmadı da ‘bir damla gözyaşında boğulur mu bu hayal?’ Umut et ki azizim, kanatlarında uçsuz bucaksız bir mavilik taşıyasın.
Şimdi ‘ruhum muştu arayan bir bahçıvan’, sergüzeştî bir düşe müptela yudumladığı ateşlerle. “ ‘Bulsam Kafdağı’nın eteklerini’, kucaklasam avuçlarımla şerareden kum tanelerini, ‘bir seyyah, ellerinde dolunay mevsimleri’ heybetini yaşatabilsem yüreğimde.” diyebilmektir umut dediğin. ‘Yanmışsam külümden yapılan bir hisar vardır.’ kelâmını edebilmektir küllerinden doğan bir çift kanatla.
“ ‘Susacaksan, sustur önce kuşları.’ ‘Kırdım kanatlarını binbir gece masallarında.’ demekle olmuyor umut dediğin, ‘reva mı içimde soluklanan kuşların kırmak kanatlarını.’
” gibisinden karamsarlıklar savurmasın seni. ‘Zümrüdü Anka uçar senin bakışlarında’. ‘Gözlerin, buzlayan kanatlarıyla, yorgun umutların peşinde her ân’ , unutmayasın.
‘..toz kanatlı bir kelebeğim, minicik gövdeme yüklü Kafdağı.’ tükenmişliğinin son raddesini yaşarken, siz ey çocuklar! Bakışlarınızdaki kandili zifiriliğin içine terk etmeyin. Zamanın yitirilmişliğinde yitmeyen umudunuz için tutuşsun kandilin usâresi. Ki zaten ‘kum saatlerini ürkütüyor düşleriniz’ zaman ne ki ?! ‘Kır bütün zincirleri ey hayal!’ kelâmını diretin artık hüküm giydiklerinize.
Velhâsıl;
Yürekte titredikçe kandil şeraresi, yükselecektir gözlerde şems, zifiriliklerin ahkâm kestiği geceye rağmen.
NOT: Tek tırnak içinde italik olarak belirtilenler Nurullah Genç, Sezai Karakoç ve N.Fazıl Kısakürek’in mısralarıdır.
