Bir yiğit adam, gönül eri; Mürsel Albayrak Ağabey’in Hakk’a yürüyüşü üzerine…
Uzaktan uzağa seyrettim gördüm
Sen de yiğitliğin közü okundu
Seyir defterime çiçekler derdim
Sen de Kitab’ımın sözü okundu
Ruhun yükseklerde bir ulu kağan
Kararlı gözlerden rahmetti yağan
Rabbinle birliktin her yerde, her an
Sen de yaşamanın düzü okundu
Albayrak misali durdun şehrimde
Sevildin sessizce aktın nehrimde
Büyük yer edindin gönül bahrimde
Yüzünde ömrümün güzü okundu
Buluşurduk bazen Türbe yanında
Birlikteydik Nur’un eşsiz şânında
Zikirler yürürdü damarlarında
Seyid’in şehrinde izi okundu
Şu çürük direğe halsiz dayandım
Göçüp gidişine halimce yandım
Ah Mürsel Ağabey, hasretle andım!
Kalbimin sesinin tizi okundu
Kaderin cilvesi bindi üstüne
Dünkü gündü, ruhun döndü üstüne
CEYHUNİ rahmetler indi üstüne
Bugün hayatının özü okundu
06.08.2017
CEYHUNİ
(Mustafa AVCU)
