Ah Efendim sen gideli bu ilden!
Güller gülce tütmez oldu bahçemde
Çekildi de samimiyet gönülden
Şeyda bülbül ötmez oldu bahçemde
Koca surlar yıkıldı da derinden
Birer birer siliniyor yerinden
Gözlerimiz uzak kaldı ferinden
Ufuklara yetmez oldu bahçemde
Üryan oldu gizli duran tüm sırlar
Yâd ellere gıda oldu kusurlar
Kıyameti doğurmakta asırlar
Söz ileri gitmez oldu bahçemde
Kızıl rüzgâr dağlamışta özleri
Hüzün dolu masumların gözleri
Tanımak zor dost bilinen yüzleri
Ağlamalar bitmez oldu bahçemde
Uzun denen mesafeler kısaldı
Kardeşlerle iletişim azaldı
Herkes ele bir değişik saz aldı
Selam sabah etmez oldu bahçemde
CEYHUNİ der; ben ki bende değilim
Yüreğimi zorlamakta eğilim
Kaybolunca ortalıktan has ilim
Âlim çadır çatmaz oldu bahçemde
22.11.2017
CEYHUNİ
(Mustafa AVCU)
