AŞKINDAN BİR KATRE

Müptelasıyken bir avuç huzmenin

Nurundan bihâber toy bir kelâm

Aşkından bir katre yudumlasa

Körüklenir bir susamışlık daha.

Ve lerzan bir kor misâli

Küllenir yekpâre vuslata.

İsmin mızrap vurmasa sirete

Titrer mi hasreti korlaşmış bir yürek bu denli?

Âşikâra yüklemişçesine hâfiyi

Bu yürek taşıyabilir mi aşkından bir katreyi?

Parşömenlerde iz sürsek satır satır

Şehrayinlerden getirsek bir yığın kelimeyi

Kehkeşanlara batırsak da kuş tüyünden bir diviti

Târife mazhar olmak bir katreni

Hangi edibin haddine Efendim!

Köhneyen bir yürekle dillenmek Sana.

Yağma edilse hem lisân hem lügat

Kanat çırpsa kafiyeler, seciler dizelere

Prangalanan aruzlar olsa da âzad

Ve cila çekilse de mazmun kırıntılarına

Bilal bile okuyamamışken İsmini

İcâzdan dem vurma hünerini gösterse de

Hangi muharririn harcıdır ki bu uhde?

Ne cürettir aşkına kelâm biçmek?

Muştulansa Liva’ül Hamd esenliği

Perçinlenir visal hasreti kursağa.

Bir ebabilin ağzındaymışçasına

Kanat çırpar pürtelaş, bir rayihaya.

Ve vuslatın, hasretinin şerarelerinde mahfi

Efendim!

Bir katresinden nasiplenmek aşkının

Sadrıma da kelâmımı da kâfi.