Taş yeşermez, geçmiş olsa da nevbahar,
Toprak ol da bak nasıl güller açar.
Taş gibiydin, çok gönül kırdın, yeter.
Toprak ol, üstünde hoş güller biter.
Evet, günümüzden 800 yıl önce böyle demiş Hz. Mevlana. İnsanlara gönül kırmamayı öğütlemiş. ?Taş olmamak lazım, toprak olunca üstünde hoş güller biter, taş yeşermez? İsterse bahar gelse yine de taş yeşermez? diyor. Bir başka öğüdünde de; ?tevazu ve alçak gönüllülükte toprak gibi ol? diyerek gönül kırmanın kolay ama yapmanın çok zor olduğuna vurgu yapıyor.
Ben de bugün; Mevlana?nın bu öğütlerinden etkilenerek yazmış olduğum aşağıdaki şiirimi sizlerle paylaşmak istedim.
Gönül Dergâhım
Bülbülün sevdası bir gül nihayet.
Banaysa; yarendir gönül dergâhım.
Düşerse bir gonca dalından şayet;
Eğilip derendir gönül dergâhım.
Meyline mayilim, bilmez vesvese.
Ne bir dalavere ne de desise.
Kimseye yasak yok, açık herkese
Bir nevi seren?dir gönül dergâhım.
?Ben?, dediysem gayem; yücedir yüce.
Hileyi huy etmiş devasa cüce.
?İtibar maddeye?, gitmesin güce,
Böylece görendir gönül dergâhım.
Paylaşmak en güzel yanıdır işin.
Hasislik, hasetlik olmasın eşin.
Farkında, sonu yok böyle gidişin
Sırrına erendir gönül dergâhım.
Ayırmaz hepsi bir; zenginle fakir.
Düsturu; görmektir kendini hakir.
Sorguya alınca Münker ve Nekir,
Hesabı verendir gönül dergâhım.
Doğarken dünyaya, gördüm gerçeği.
Tartmaz ki hatalı, Hak?kın ölçeği.
Yüksekten ziyade bil ki alçağı
Bezeyip örendir gönül dergâhım.
04/2011/Konya
Tayyar YILDIRIM